Adam Mickiewicz (1798-1855) – ongetwijfeld de belangrijkste Poolse dichter. Hij studeerde aan de Universiteit van Vilnius, waar hij het Filomatengezelschap oprichtte. Hij werd opgepakt omwille van zijn medewerking in geheime patriottische studentenbewegingen, en daarna verbannen naar Rusland. Eerst verbleef hij in Sint-Petersburg, daarna in Moskou. In 1829 reisde hij door Europa, en in 1832 vestigde hij zich in Parijs. Daar droeg hij bij tot de opleving van het patriottische en publicistische gebeuren. Hij werd benoemt tot professor aan de Universiteit van Lausanne en aan het College de France in Parijs, maar werd gevangen genomen omwille van politieke redenen. Hij stond aan het hoofd van de ‘Kring der Towiańczycy’. Hij stond mee in voor de oprichting en de redactie van ‘De Volkstribuun’. Zijn ‘Poëzie. Deel 1’ van 1822 wordt als het officiële begin van de Poolse Romantiek beschouwd, en Mickiewicz werd als een soort profeet aanzien. Zijn bekendste werken zijn: Ode aan de liefde (1820), Balladen i romanses (1822), Grażyna (1823), Dziady – część II i IV (1823), Soneten van de Krim (1826), Konrad Wallenrod (1828), Reduta Ordona (1831), Dziady – część III (1832), Pan Tadeusz (1834), Gedichten van Lausanne (1839 – 1840). Het oeuvre van Mickiewicz heeft een enorme invloed gehad op de Poolse literatuur en tot op de dag van vandaag blijft het een inspiratiebron voor vele kunstenaars. Mickiewicz stierf in Istanbul, hoogstwaarschijnlijk aan cholera, toen hij daar een Pools legioen wilde oprichten om de strijd met Rusland van daaruit aan te binden.
