Czesław Miłosz (1911-2004)- dichter, prozaschrijver, essayist, vertaler, laureaat voor de Nobelprijs in 1980. In 1998 werd hij laureaat voor de ‘Nike’ voor ‘Hondje langs de weg’. Hij ontving tal van eredoctoraten waaronder aan de Universiteit van Harvard en aan de Jagiellonische Universiteit. Vanaf 1951 leefde hij in de emigratie. In de jaren ’90 keerde hij voor altijd terug naar Krakau. Hij was professor aan de Afdeling Slavische Literaturen en Talen aan de Universiteit van California in Berkeley, daarna werd hij professor aan de Universiteit van Harvard. Zijn belangrijkste poëziebundels zijn: “De redding” (1945), “Daglicht” (1953), “Poëtisch Traktaat” (1957), “Stad zonder naam” (1969) en „To” (2000). Miłosz was een schitterend essayist, publicist en prozaïst (De gevangen geest, 1953; Rodzinna Europa; Ulro Aarde, 1977; De geschiedenis van de Poolse literatuur, 1969; en De tweede ruimte, 2002). In 1994 werd Czesław Miłosz gelauwerd met de Orde van de Witte Adelaar. In 1996 kreeg hij van de Poolse Radio de ‘Diamanten Microfoon‘. Czesław Miłosz stierf op 93-jarige leeftijd in Krakau, waar zijn lichaam werd opgeborgen in de Crypte van de Dienstbaren op de Rots. 2011 werd uitgeroepen tot het Miłosz-jaar in Polen, ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van zijn geboorte.
