Tussen de Sint-Aegidiuskerk en het kapittelhuis staat de Brama Kluskowa, dat is een triomfboog voor het lekkerste gerecht uit Silezië: de kluski śląskie.
Het is niet zonder reden dat kluski śląskie (Silezische aardappelballetjes) één van de lekkerste gerechten uit Wrocław wordt genoemd! Zoals men kan zien op de zestiende eeuwse Brama Kluskowa-poort, dat de Sint-Aegidiuskerk verbindt met het kapittelhuis, heeft het als enige van de regionale Silezische gerechten een eigen triomfboog verdiend, die bovenaan versierd is met een stenen kluska.
Volgens de legende maakte een vrouw op het platteland net buiten Wrocław de beste kluski : zacht en met druppeltjes aan van heerlijk spek. Zoals altijd is de snelste weg tot een mannenhart zijn maag en zodus hield haar echtgenoot zielsveel van zijn vrouwtje en heeft hij langdurig gewanhoopt, wanneer ze stierf.
Hij besloot voor haar ziel te bidden, wanneer hij de volgende keer in de stad zou zijn. Maar omdat het net die dag erg heet was, de weg naar de stad erg lang, en het marktplein, waar hij naartoe moest, druk bevolkt en heel lawaaierig was, rustte hij even uit in de schaduw van de poort voordat hij terug naar huis ging. Maar hij viel in slaap.
Hij droomde van de prachtige hemel, met engelenkoren en vrolijk dansende zieltjes tussen de wolken. Enkel zijn overleden vrouw zat er bedroefd bij en dacht aan haar rouwende man. Opeens vloog een van de engelen naar haar toe en stond haar toe een mandje naar de aarde te brengen met de alom bekende kluski, die haar man zouden troosten.
Hoe groot was de verwondering van de man, wanneer hij zijn ogen opende en het mandje vol heerlijke kluski zag staan, het waren er net zo'n zoals zijn overleden vrouw er altijd maakte ! Hij verlekkerde zich al op de kluski, terwijl hij zichzelf en God zwoer, dat hij in de kerk één kluska zal offeren als dank voor het wonder dat gebeurd was.
Nadat hij haast alles opgegeten had en er nog maar eentje overgebleven was, kreeg hij al spijt van zijn beslissing. -Als ik er een klein stukje van bijt, dan zal er vast niets ergs gebeuren, maakte hij zichzelf wijs en nam een hap en ... brak zijn tand ! De laaste kluski bleek niet enkel uit steen te bestaan, maar sprong ook nog uit zijn hand en zo dartelde het naar de poort, waarop je het tot vandaag nog kan zien en sindsdien wordt de poort de Kluski-poort of de Brama kluskowa genoemd.
