Net als diverse steden in het huidige Nederland en België was Gdansk lid van de Hanze, het samenwerkingsverband van handelaren en havensteden in noordelijk Europa in de late Middeleeuwen. Al in de vijftiende en zestiende eeuw was er een levendig handelsverkeer tussen de Nederlandse steden en Gdansk. In de zeventiende eeuw bereikte die handel een hoogtepunt en deden jaarlijks wel tweeduizend Nederlandse schepen Gdansk aan. De stad was toen niet alleen de grootste van Polen, maar zelfs van de hele Baltische Zee.
De connectie met de Lage Landen is tot de dag van vandaag aan de stad af te zien. Zo is de Groene Poort (Brama Zielona) gebouwd uit Nederlandse bakstenen. Die stenen werden gebruikt om de lege schepen, die in Gdansk tarwe kwamen halen, te verzwaren. Onder meer de Neptunusfontein en de Gouden Poort zijn ontworpen door Vlaamse architect Abraham van den Blocke en op de Lange Markt (Dlugi Targ) bevinden zich verschillende gebouwen waaraan Nederlandse architectonische invloeden zijn af te zien.
Het beroemdst is waarschijnlijk het Gouden Huis, dat overigens wit is met groene kozijnen, maar wel vergulde versieringen bevat. Ook dit kapitale pand werd door architect Van den Blocke ontworpen, voor de rijke handelaar en kunst mecenas Jan Speyman. Wie goed kijkt, ziet op de hoogste verdieping in gouden letters de tekst: ‘Thue recht und scheve niemand’, zeventiende-eeuws Nederlands voor ‘Doe recht en vrees niemand’. Ook broer Izaak van den Blocke en vader Willem lieten de nodige sporen achter in Gdansk.
Naar verluidt heeft ook de Poolse wodka traditie en Nederlandse achtergrond. Hij is ontstaan toen men in Gdansk jenever probeerde te stoken, maar dan met aardappelen als grondstof. Nog een laatste Nederlandse connectie: toen Danzig tussen 1919 en 1939 een vrijstaat was, had men een eigen munteenheid: de gulden.
