Świątynia posiada cenne wyposażenie wnętrz w stylu rokoko i niezwykły nagrobek Marii Amalii z Brűhlów Mniszchowej z różowego i czarnego marmuru dłuta Jana Obrockiego ze Lwowa.
Na ołtarzu głównym obraz pokutującej patronki kościoła. Jest to wierna kopia oryginału pędzla Pompeo Girolanio Batoniego, zniszczonego w 1944 r. Kopię wykonał artysta malarz Stanisław Jakubczyk. Na uwagę zasługują rzeźby znajdujące się w ołtarzu, a przedstawiające cztery niewiasty symbolizujące : miłość, wiarę, nadzieję i pokutę, a także piękne tabernakulum. Ambona z rzeźbami czterech ewangelistów. Na ścianach piękne rokokowe zacheuszki i stacje drogi krzyżowej na lustrach, drzwi do kaplic bocznych wykonane przez drezdeńskich kowali artystów. Z tyłu nawy głównej dwa konfesjonały. W przedsionku grobowiec Franciszka Stadnickiego również dłuta Jana Obrockiego.
Kościół był wielokrotnie niszczony, w tym w 1944 r. Odbudowany w pierwszych latach powojennych, w 1954, a także w latach 1964-1965, a także gruntownie odrestaurowany w latach 1999 – 2005.